Ο Αδριανός γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1977. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές τους Δημήτρη Μυταρά και Ζαχαρία Αρβανίτη. Αποφοίτησε με άριστα το 2004. Από το 2002 εως 2006 ασχολήθηκε με την προετοιμασία υποψηφίων για εισαγωγή στις Α.Σ.Κ.Τ. Από το 2007 μέχρι σήμερα διδάσκει Ελεύθερο Σχέδιο στον εκπαιδευτικό όμιλο Ακτο. Το 2010 Tιμήθηκε με διάκριση για το έργο "Instict" στην 4η Μπιεννάλε του Πεκίνου. Το 2011 απέσπασε έπαινο για το έργο του "Επιλογές" από το Κοινωφελές Ίδρυμα «Κων. Ανδρέου».για τη συμμετοχή του στο 2ο εικαστικό διαγωνισμό, με θέμα: «Γυναίκα». Το 2012 επελέγει κατόπιν διαγωνισμού να συμμετάσχει στην εικαστική Ολυμπιάδα του Λονδίνου ( OLYMPIC FINE ARTS LONDON 2012 ,creative cities collection, Barbican Center, Λονδίνο) οπου και τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας (Πεκίνο).
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1980 -1986) με δασκάλους τους I. Μόραλη και Δ. Μυταρά και ψηφιδωτό με τον Ι. Κολέφα. Διδάσκει στην Α.Σ.Κ.Τ., στο τμήμα του Ψηφιδωτού από το 1987 μέχρι σήμερα. Το 1999 εκλέχτηκε Λέκτορας για το τμήμα του Ψηφιδωτού. Το 2005 εκλέχτηκε Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Σ.Κ.Τ. στο ίδιο τμήμα.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Συνδύασε σπουδές Οικονομικών και Ζωγραφικής. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στο Εθνικό – Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη συλλογή της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα, στις Δημοτικές Πινακοθήκες Αγρινίου, Αθηναίων και Καλαμάτας, όπως και στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, στο οποίο εκλέχτηκε δύο φορές μέλος της Επιτροπής Κρίσεων και Κατατάξεων. Από το 1989 έως το 1999 δίδαξε ζωγραφική στις σχολές του Δήμου Κερατσινίου (τμήματα ενηλίκων). Την ίδια περίοδο υπήρξε μέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής και σύμβουλος του Δήμου σε θέματα Τέχνης. Κείμενα του έχoυν δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες και καταλόγους τέχνης.
Ο Αλέξης Ακριθάκης ήταν Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Έζησε στο Παρίσι μεταξύ 1957 και 1961, ενώ από το 1968 ως το 1970 παρέμεινε στο Βερολίνο με υποτροφία του γερμανικού κράτους (DAAD). Στη συνέχεια μοίρασε το χρόνο του μεταξύ Αθηνών και Ευρώπης. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Τορίνο, Γενεύη), ενώ συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ευρώπη. Ο Ακριθάκης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, τη σκηνογραφία και το design.
Η Μαρία Νικολοπούλου - Αποστόλου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες και ιστορία τέχνης στη Σχολή Βακαλό! Στη συνέχεια εργάστηκε ως γραφίστας στο χώρο της διαφήμισης , ίδρυσε το δικό της atelier μόδας δημιουργώντας ρούχα με εικαστική παρέμβαση (ζωγραφική και συνδυασμό υλικών ), σχεδίασε κοστούμια και κατασκεύασε σκηνικά αντικείμενα για χορευτικές παραστάσεις. Σήμερα ασχολείται με την ζωγραφική και την κατασκευή τρισδιάστατων έργων και αντικειμένων τέχνης. Έχει κάνει ατομική έκθεση στην TITANIUM GALLERY στην Αθήνα και έχει λάβει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις καθώς και σε καλλιτεχνικό event της Royal Watercolour Society στο Λονδίνο. Έργα της βρίσκονται στον ΙΑΝΟ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Β & Μ Θεοχαράκη , στο art shop «Αθηνιωτάκης - Μάτι - Μουσείο Μπενάκη» στις Σπέτσες , στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζής κ. α. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και του International Association of Art.
Ο Στρατής Αθηναίος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, το 1953.
Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής. Ασχολείται συστηματικά από το 1970 με τη ζωγραφική και αργότερα και με τη χαρακτική.
Η ζωγραφική του μπορεί να κατανεμηθεί σε δύο κύκλους, σε αυτόν της τοπιογραφίας, όπου εμπνέεται κυρίως από τη Μυτιλήνη, και σε εκείνον όπου κυριαρχούν οι ανορθόδοξες μορφές ζώων και ανθρώπων. Τα θέματα του, έντονης εξπρεσιονιστικής διάθεσης, αποδίδονται με τόση έμφαση που συχνά γίνονται βίαια και οι σκηνές εφιαλτικές. Κυρίαρχα είναι τα συμπλέγματα ανθρώπων και ζώων, κυρίως αλόγων.
Ο Αλέξανδρος Βακιρτζής γεννήθηκε το 1952 στον Πειραιά από γονείς ζωγράφους. Μεγαλώνοντας σ' ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, όπως είναι φυσικό τα εφηβικά του χρόνια ήταν γεμάτα καλλιτεχνικές ανησυχίες. Άρχισε μουσικές σπουδές φοιτώντας στο Ωδείο σε τάξεις πιάνου και κρουστών, παράλληλα συμμετείχε σε μουσικά σύνολα της εποχής εκείνης. Σε ηλικία 18 χρόνων τον κέρδισε η τέχνη της Ζωγραφικής, την οποία υπηρετεί με συνέπεια μέχρι σήμερα. Από το 1975 παρουσιάζει εργασία του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Το 1982 φεύγει από την Ελλάδα για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία. Με αφετηρία τη Γαλλία ταξιδεύει παρουσιάζοντας τη δουλειά του σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, καθώς επίσης και στην Αμερική. Είναι μέλος του "Maison d' artistes Paris".Έργα του υπάρχουν στο υπουργείο Αιγαίου, στη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας, στην Τράπεζα Πειραιώς, στις Μινωικές Ναυτιλιακές Γραμμές "Minoan Lines", στο προξενείο της Ελλάδας στη Washington USA και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Γαλλία, Ελβετία, Ολλανδία, Γερμανία και στις Η.Π.Α.. Τα τελευταία χρόνια έχει το ατελιέ του στην Αθήνα και μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Αθήνας και Νότιας Γαλλίας.
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1946 και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο και Νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Από το 1970 έως το 1981 εργάσθηκε στον Ιδιωτικό Τομέα. Εξακολούθησε τις σπουδές, μετά από εισαγωγικές εξετάσεις το 1987, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και στους τρεις τομείς της Σχολής απ' όπου πήρε πτυχίο για τον καθένα χωριστά. 1987-1992: Ζωγραφική με τον Παναγιώτη Τέτση, 1992-1997: Χαρακτική με τους Θανάση Εξαρχόπουλο και Γιάννη Παπαδάκη, 1998-2003: Γλυπτική με τον Θεόδωρο Παπαγιάννη. Παράλληλα παρακολούθησε τα εργαστήρια Σκηνογραφίας, Ψηφιδωτού και Φορητών Εικόνων. Από το 1993 έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό όπου είναι γνωστή η χαρακτική της (ογδόντα συμμετοχές σε είκοσι δυο χώρες). Έχει κάνει 4 ατομικές εκθέσεις με έργα ζωγραφικής και χαρακτικής.
Ο Στάθης Βατανίδης γεννήθηκε στη Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει 28 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Αίθουσα Σκουφά, Έκφαση, Ειρμός, Έψηλον, Όλγα Γεωργαντέα, Εποχές, και άλλες) και στο εξωτερικό (Αίθουσα Gloria. Λευκωσία, K Gallery. London, Nuovo Aleph. Milan) και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές. Έργα του υπάρχουν σε γνωστές συλλογές ( Μουσείο Βορρέ, Μουσείο Πιερίδη, Συλλογή Χατζηιωάννου, Συλλογή Ν. Παπαγεωργίου κ σε άλλες στην Έλλαδα κ στο εξωτερικό). Είναι μέλος του επιμελητηρίου εικαστικών τεχνών Ελλάδος.
Γεννήθηκε στη Φολέγανδρο και ζει στην Αθήνα. Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής. Από το 1962 ως το 1990 εργάστηκε ως Συντηρητής Έργων Τέχνης στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Με τη ζωγραφική ασχολείται συστηματικά από το 1969.
Έχει λάβει μέρος με έργα του σε περισσότερες από τριακόσιες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει παρουσιάσει έργα του σε δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις. Συμμετείχε στις Πανελλήνιες Εκθέσεις 1975-1987. Την περίοδο 1972-76 ανέλαβε τη συντήρηση των εκθεμάτων του Μουσείου Κανελλοπούλου και συμμετείχε στην τοποθέτηση τους. Για την εργασία του αυτή του απενεμήθη ασημένια κύλικα.
Έργα του βρίσκονται στα Υπουργεία Πολιτισμού, Υγείας, Πρόνοιας, στην Εθνική Πινακοθήκη, στις Πινακοθήκες ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ. Αντωνίου, Θήρας, Κουβουτσάκη, Μοσχανδρέου, Σύρου. Επίσης, στα Μουσεία Βορρέ, Εφταλιώτη, Καλαμάτα, Κοτοπούλη, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για το έργο του του έχει απονεμηθεί τιμητικό δίπλωμα από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι ιδρυτής και πρόεδρος από το 1984, του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Φολέγανδρος» και ιδρυτής και διευθυντής του Λαογραφικού, Υπαίθριου Μουσείου της Φολεγάνδρου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Από το 1978 έως το 1979 και από το 1985 έως το 1989 σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους Λ. Κανακάκη, Δ. Μυταρά, Ν. Κεσσανλή και Μ. Λαμπράκη–Πλάκα. Σπούδασε επίσης Interior Designing στο fine Arts School of California State University of Long Beach με δάσκαλο τον A. Turnauyer (1980-1994). Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux - Arts de Paris με δάσκαλο τον Pierre Carron (1990-1992). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο της Φλώρινας, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στη Συλλογή του Ομίλου εταιριών ΑΓΕΤ Ηρακλής, στη συλλογή Παπαστράτος και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο Μανώλης Χάρος γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στο Παρίσι, στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts. Έκανε μεταπτυχιακό στην Ecole Nationale Superieure des Arts Decoratifs, πάνω στην επικοινωνία της εικόνας (visual communication). Γαλλικό εθνικό βραβείο Prix des Fondations στον τομέα της λιθογραφίας. Σχέδια αντικειμένων καθώς και αντικείμενα εκτίθενται σε ειδικές εκθέσεις στο Μιλάνο, το Παρίσι και την Φρανκφούρτη. Έχει επίσης εικονογραφήσει βιβλία με χαλκογραφίες και λιθογραφίες, εκδόσεις ελληνικές και γαλλικές. Είκοσι-δύο ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Παρίσι, Λονδίνο καθώς και ομαδικές εκθέσεις.
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Το 2006 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με άριστα, με καθηγητή τον Χρόνη Μπότσογλου. Έκανε ιστορία της τέχνης με την Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, αγιογραφία και νωπογραφία με τον Παύλο Σάμιο, ψηφιδωτό με την Δάφνη Αγγελίδου. 2004-2005: Φοίτησε με υποτροφία Erasmus-Socrates στο Universidad de Bellas Artes της Βαρκελώνης, με καθηγητή τον Μ. Quilez. Το 1996 τελείωσε τις σπουδές της ως Συντηρήτρια ΄Εργων Τέχνης στη Σχολή Πετρά, στην Αθήνα. Το 1997 πραγματοποίησε την πρακτική της εργασία στην Ά Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού . Έχει παρακολουθήσει ιδιαίτερα μαθήματα αγιογραφίας, για 5 συνεχή έτη στο εργαστήριο του Βασίλη Κοκοράκη.
Έχει πραγματοποιήσει συντηρήσεις σε φορητές εικόνες, σε τοιχογραφίες σε ναούς της Αθήνας, Πειραιά, Σαντορίνης και Σαλαμίνας, καθώς και σε νεοκλασσικά κτίσματα στη Σάμο και Σύρο. Έχει αγιογραφήσει βυζαντινές εικόνες, καθώς συμμετείχε και στην αγιογράφηση τοιχογραφιών με την τεχνική του fresco, στο συνεργείο του Παύλου Σάμιου.
Ο Στέφανος Δασκαλάκης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1970 – 1974) με δάσκαλο το Γιώργο Μαυροΐδη. Επίσης μαθήτευσε κοντά στο Γιάννη Τσαρούχη. Συνέχισε τις σπουδές του στη Λυών και μετά στο Παρίσι στην Ecole des Beaux Arts (1978 – 1981) με δάσκαλο το Leonardo Cremonini.
Οι πίνακες του περιγράφουν εσωτερικούς χώρους και νεκρές φύσεις με νοσταλγική διάθεση. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε Ελλάδα, Γαλλία, Βέλγιο και Ελβετία.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1983-1988 με καθηγητές τον Δ. Κοκκινίδη, Δ. Μυταρά, Β. Δημητρέα. Πήρε υποτροφίες το 1985 και το 1986 και το 1988 αποφοίτησε με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Hochschule der Kunste του Βερολίνου στο εργαστήριο του C.B Marwan με υποτροφία από την Bosch. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στην Αμερική, στην Ιαπωνία, στην Ελβετία, στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Κύπρο και στην Σαουδική Αραβία. Επίσης έργα του υπάρχουν στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας, Κορίνθου, Καρδίτσας, στην Α.Σ.Κ.Τ., σε δημόσιους χώρους της Κύπρου, κ.α.
Ο Παύλος Διονυσόπουλος γεννήθηκε το 1930 στα Φιλιατρά, στη Νότια Πελοπόννησο. Στα δεκαεπτά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δύο χρόνια αργότερα μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Όταν τελείωσε χάρη σε μια υποτροφία, πήγε για πρώτη φορά στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται λίγο αργότερα, αφού στο μεταξύ εργάστηκε για το θέατρο και τη διαφήμιση. Στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή με μια ομάδα καλλιτεχνών -τους νεορρεαλιστές- και συνδέθηκε φιλικά μαζί τους. Άρχισε να χρησιμοποιεί το ψαλίδι και κόβει περιοδικά σε λωρίδες, ώσπου μια μέρα, στο μετρό του Παρισιού, ανακάλυψε τις αφίσες. Αυτές αποτέλεσαν κύριο υλικό για την καλλιτεχνική του έκφραση, αφού τις χρησιμοποίησε κόβοντάς της σε ψιλές λωρίδες και σε μεγάλες ποσότητες. Αυτό το ευτελές υλικό, το χαρτί, έμελλε να γίνει στα χέρια του Παύλου μαγικό ραβδί και να μεταμορφώνει αντικείμενα, δέντρα, πράγματα της καθημερινής ζωής. Ακολούθησαν πολλές εκθέσεις και καλές κριτικές που τοποθετούσαν τον Παύλο ανάμεσα σε σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής. Μετά το 1970 ακολούθησε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Ανόβερο και αργότερα η έκθεση "Νεκρής Φύσεως" στην γκαλερί του συλλέκτη Αλέξανδρου Ιόλα. Το 1973 ο Παύλος οργάνωσε ένα μεγάλο χάπενινγκ με αφορμή την πρόσκλησή του από ένα μουσείο. Χρησιμοποίησε χαρτοπόλεμο ως σύμβολο γιορτής. Θέλοντας να ξαφνιάσει το κοινό, ζήτησε να του φτιάξουν μια κολλά που δεν στεγνώνει γρήγορα και έχει μαγνητικές ιδιότητες, έτσι ώστε να σχεδιάσει στους τοίχους σκηνές αόρατες, οι οποίες θα αποκαλύπτονταν όταν το κοινό θα έριχνε στον τοίχο χαρτοπόλεμο. Ένα τέτοιο χάπενινγκ έγινε και στην Αθήνα το 2000, όταν ο Παύλος έφτιαξε το έργο του "Ανώνυμο" για το σταθμό του μετρό στην Ομόνοια. Το 1980 ο Παύλος συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας, ενώ το 1992 η πόλη του Παρισιού οργάνωσε μια μικρή αναδρομική έκθεση του Παύλου στο παρεκκλήσι της Σορβόννης με τίτλο "30 χρόνια χαρτιού". Το 1988 το έργο του "Νεκρή Φύση" κοσμούσε το εξώφυλλο ενός σημαντικού καλλιτεχνικού περιοδικού, ενώ δε σταμάτησε έκτοτε τη δημιουργική του πορεία ως σήμερα, που κατέχει μια σπουδαία θέση ανάμεσα στους καλλιτέχνες της γενιάς του, και αυτό γιατί κατάφερε να φτιάξει ένα συνολικό έργο γεμάτο αυθορμητισμό, μαστοριά και χιούμορ. Ζει και εργάζεται στη Γαλλία, ωστόσο επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα.
Η Τάνια Δρογώση γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε fashion design στη Σχολή Βελουδάκη και στη συνέχεια δούλεψε για ένα διάστημα μέσα από το δικό της atelier στο χώρο της μόδας, όπου διακρίθηκε σε διάφορους διαγωνισμούς.
Συγκεκριμένα τα σχέδια της, απέσπασαν το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό της TEXTILIA στην ΔΕΘ, το δεύτερο βραβείο πλεκτού καθώς και έπαινο για τον σχεδιασμό υφάσματος. Παράλληλα, κατά την πορεία εμβάθυνσης της ζωγραφικής της, παρακολούθησε ελεύθερο σχέδιο στο εργαστήριο ζωγραφικής της Ειρήνης Κουτρίδου και δούλεψε κοντά στην εικαστικό Ράνια Καπελιάρη, αφοσιωμένη σταδιακά αποκλειστικά στην ζωγραφική της δραστηριότητα. Στην Ελλάδα έχει λάβει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις. Το 2014, συμμετείχε στην έκθεση "Art en Capital" στο Grand Palais, στο σαλόνι των Γάλλων καλλιτεχνών (Salon des Artistes Fran ҫais) στο Παρίσι, όπου βραβεύθηκε από την Κριτική Επιτροπή, αποσπώντας την διάκριση "Etoile d' Or".
Η Ράνια Εμμανουήλ γεννήθηκε στην Αθήνα. Άρχισε σπουδές Αρχιτεκτονικής στην Ρώμη για δύο χρόνια και μετά γράφτηκε στο Σικάγο πρώτα στο ACADEMY OF ART και μετά στο ART INSTITUTE παρακολουθώντας ζωγραφική. Στην Ελλάδα είχε πάρει μαθήματα κοντά στον Κ. Ηλιάδη.
Η Μαρία Φιλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Από το 1984 έως το 1988 σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλο το L. Cremonini στην École Nationale des Beaux Arts του Παρισιού, όπου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ έχει συμμετάσχει και σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός συνόρων. Η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1990 στην Γκαλερί «Ώρα» στην Αθήνα Έργα της ανήκουν στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης και της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η Κατερίνα Γεωργαντά γεννήθηκε στην Κηφισιά. Παρακολούθησε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και του Μόραλη καθώς και σκηνογραφία στην EcoledesBeauxArtsστο Παρίσι. Από το 1977, ο εικαστικός χώρος ΘΟΛΟΣ ανέλαβε την παρουσίαση της πρώτης της ατομικής της έκθεσης, έως και σήμερα, η Κατερίνα Γεωργαντά, έχει να αναφερθεί σε περισσότερες από τριανταπέντε συμμετοχές σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και σε σειρά τοιχογραφιών που διακοσμούν μεγάλους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Καλλιτέχνης αυτοδίδακτος με ενδιαφέροντα στη ζωγραφική, τη γλυπτική, κεραμική, χαρακτική και τη σκηνογραφία, ενω διακρίνεται και στην εικονογράφιση βιβλίων. Στη ζωγραφική του επικρατεί ένα καθαρό προσωπικό σουρεαλιστικό λεξιλόγιο που βασίζεται στον προβληματικό χώρο, το συνδιασμό άσχετων θεμάτων και την ποιητική διάθεση του συνόλου. Στις πιο χαρακτηριστικές του προσπάθειες συνδιάζει με εξαιρετικά πειστικό τρόπο την ευγένεια και το υλικό περιεχόμενο του χρώματος με την ακρίβεια του σχεδίου και τα συχνά κοινά θέματα με τον ακαθόριστο χώρο. Συχνά σε μερικά έργα του παίζουν σημαντικό ρόλο τα συμβολικά στοιχεία.
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Το 1993-1998 σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο εργαστήριο του Α. Θεοφυλακτόπουλου. Το 1998 ξεκίνησε σπουδές χαρακτικής στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας στο εργαστήριο του Γ. Μήλιου. Από το 1996 μέχρι το 2013 συμμετείχε σε πολλές ομαδικές και σε 4 ατομικές εκθέσεις. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η Σοφία Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946.
Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, πτυχιούχος νομικής και πολιτικών-οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στο «Στούντιο» της Όπερας της Βιέννης. Εμφανίστηκε στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ως σολίστ την περίοδο 1976-77 με το πατρικό της όνομα Σοφία Μαζαράκη. Στη ζωγραφική είναι αυτοδίδακτη.
Aπό το 1990 που πρωτοεμφανίστηκε ως ζωγράφος, έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η Ράνια Καπελιάρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική αλλά και ψηφιδωτό στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, μελέτησε την μνημειακή τέχνη της Μεσογείου στην Αρχαιολογική Σχολή Καΐρου με υποτροφία της Αιγυπτιακής κυβέρνησης, καθώς και τις τεχνικές φωτομεταφοράς στη χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με υποτροφία του ΙΚΥ. Φοίτησε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού.
Ο Πέτρος Καραβέβας γεννήθηκε το 1963 στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε ζωγραφική στη Lyon από το 1994 έως το 1996 και στην Αθήνα, στο Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών «Άποψη», από το 1996 έως το 2000, με δάσκαλο τον Γιώργο Ρόρρη.
Έχει πραγματοποιήσει πέντε ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές καθώς και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Για το έργο του έχουν γράψει οι τεχνοκριτικοί Αθηνά Σχοινά, Ίρις Κρητικού, Χάρης Καμπουρίδης και άλλοι.
Ο Χρίστος Καρράς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας στις 9 Δεκεμβρίου 1930. Μετά από σύντομες σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1948-1950), γράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών (1951), παίρνει το δίπλωμά του (1955) και με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (1957) σπουδάζει φρέσκο στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού για τρία χρόνια. Στο Παρίσι μένει μέχρι το 1963. Συγχρόνως ταξιδεύει στο Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Αγγλία. Αργότερα πραγματοποιεί πολλά ταξίδια στη Βενετία, Βασιλεία, Κάσσελ, Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, παρακολουθώντας τις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα μετέχει ενεργά στην προσπάθεια για τη δημιουργία ενός σύγχρονου καλλιτεχνικού κλίματος, με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, τηλεοπτικές παρουσίες και συνεντεύξεις σε εφημερίδες και περιοδικά. Ιδρύει επίσης με άλλους καλλιτέχνες την ομάδα "Τομή" (1963) και τον "Σύνδεσμο Ελλήνων Καλλιτεχνών" (1976). Συμμετέχει στην οργάνωση του "Α' Συνεδρίου Ελλήνων Καλλιτεχνών Πλαστικών Τεχνών" (1963), του Συμποσίου με θέμα: "Ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα" (1977) και του Συμποσίου με θέμα: "Σύγχρονη τέχνη και παράδοση" (1981). Το 1984 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 41η Μπιενάλε Βενετίας. Το 2001 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε βραβείο για το σύνολο του έργου του.
Ο Νίκος Κεσσανλής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930 και πέθανε στην Αθήνα το 2004. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με δάσκαλο το Γιάννη Μόραλη και συγχρόνως, εργάστηκε στα εργαστήρια των Ν. Νικολάου και Γ. Σπυρόπουλου. Το 1955 εγκαθίσταται στην Ιταλία, όπου και εργάζεται μέχρι το 1960 παίρνοντας μέρος στο κίνημα της Art Informel και του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του κινήματος της MEC-ART. Από τότε και μέχρι το 1981 ζει και εργάζεται στο Παρίσι,όπου επιστρέφει στην Ελλάδα ως καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας. Το 1991 εκλέχθηκε πρύτανης της Α.Σ.Κ.Τ. για τέσσερα χρόνια. Το 1988 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε Βενετίας.Το 2000 φιλοτέχνησε το έργο Ουρά για τον Σταθμό του Μετρό στην Ομόνοια.
Γεννήθηκε στην Μακρυρράχη Φθιώτιδας το 1956 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα σπούδασε την τέχνη της βυζαντινής εικονογραφίας κοντά στον Κύπριο αγιογράφο π. Συμεών Συμεού. Συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης (Master of Theology) και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικών τεχνικών στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μουσείου της Βοστώνης (1987-89). Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνέχισε τις σπουδές του στην ζωγραφική και την χαρακτική (engraving) με δάσκαλο τον Φώτη Μαστιχιάδη. Ειδικεύτηκε στην θεολογία και αισθητική της βυζαντινής ζωγραφικής. Από το 1991 είναι διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 2003 είναι Λέκτορας της ίδιας Σχολής.
Ζωγραφικά επιχειρεί να δημιουργήσει στα πλαίσια βυζαντινής εικαστικής παράδοσης. Έτσι, ακολουθώντας το παράδειγμα της κοσμικής τέχνης των βυζαντινών, ζωγραφίζει με ανάλογο τρόπο συνδυάζοντας τα διδάγματα των βυζαντινών με τις κατακτήσεις της σύγχρονης δυτικής ζωγραφικής. Τη ζωγραφική και χαρακτική δουλειά του έχει δείξει σε περισσότερες από 21 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Ως εικονογράφος-αγιογράφος επιδιώκει να έχει δημιουργική σχέση με τον πλούτο τής βυζαντινής παραδόσεως κι όχι απλώς να αντιγράφει παλαιά πρότυπα. Προς την κατεύθυνση αυτή μάλιστα και προκειμένου να αποφύγει την παραχάραξη της παραδόσεως, μελέτησε παλαιά πρότυπα και σπούδασε τον τρόπο σχεδιασμού και χρωματικής ανάπτυξης των βυζαντινών. Τα συμπεράσματά του υπάρχουν σε βιβλία του που κυκλοφορούν στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.
Έχει ζωγραφίσει πολλές φορητές εικόνες, και τοιχογράφησε σε εκκλησίες και ιερούς χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Παράλληλα με την θεωρητική του ενασχόληση με την βυζαντινή εικονογραφία και την ζωγραφική ασχολείται με την διδασκαλία της τέχνης της εικόνας. Διδάσκει στον ΑΚΤΟ (αθηναϊκός καλλιτεχνικός όμιλος), στον πολιτιστικό Σύλλογο ΕΙΚΟΝΟΥΡΓΙΑ και κυρίως στην Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Είναι επίσης επισκέπτης καθηγητής στο Institute of Sacred Music of Yale University, όπου διδάσκει την τέχνη της αγιογραφίας. Έχει γράψει πολλές μελέτες και άρθρα για την βυζαντινή ζωγραφική, την θεολογία των εικόνων και την αισθητική τους και έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις του σε πολλά συνέδρια και σεμινάρια για την τέχνη και τεχνική της εικόνας.
Ο Δημήτρης Κούκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Από το 1969 έως το 1974 σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με δασκάλους τους Νίκο Νικολάου και Γιάννη Μόραλη. Από το 1972 έως το 1974 σπούδασε διακόσμηση και σκηνογραφία στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με δάσκαλο το Βασίλη Βασιλειάδη. Τρία χρόνια στην Ecole des Beaux Art στο Παρίσι(1975-1978), με δάσκαλο τον Gustave Singier. Έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1977. Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ο Δημήτρης Κούκος έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως επίσης έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές τόσο στις Η.Π.Α., τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία όσο και στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στην Πινακοθήκη της Ρόδου, στο Μουσείο Βορρέ, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου και στην Εθνική Τράπεζα.
Ο Γιάννης Κούτρικας γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1954. Από το 1966 έως και το 1978 έζησε στο Σικάγο των ΗΠΑ όπου και σπούδασε Βιολογία στο University of Illinois.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1982- 1987), κοντά στον Δ. Μυταρά . Με την αποφοίτησή του έλαβε την υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ) για την Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts στο Παρίσι. Μαθήτευσε επίσης για μία επταετία κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη και για ένα μικρό χρονικό διάστημα κοντά στον Δ. Περδικίδη. Θεματικά κινείται στο χώρο του τοπίου και των ανθρωποκεντρικών συνθέσεων, με εξπρεσιονιστική διάθεση.
Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε ατομικές («Υδροχόος», 1982∙ «Ζυγός», 1985, 1986∙ Γκαλερί «Κ7», Θεσσαλονίκη, 1988∙ «Αντήνωρ», 1989∙ «Χρυσόθεμις», 1990∙ «Titanium», 1993∙«Έρσης», 1995 κ.α.) και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ( «Υδροχόος», 1982∙ «Αντήνωρ», 1990∙ Πινακοθήκη Δήμου Ρόδου,1994∙ Πινακοθήκη Δήμου Πατρέων, 1994∙ «Έρσης», 1997∙ «Μετόπη», 1997 κ.α.).
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αυτοδίδακτη. Η ζωγραφική της κινείται στο πλαίσιο της παραστατικής τέχνης και αποτελείται κυρίως από νεκρές φύσεις και ανθρωποκεντρικές συνθέσεις. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ (Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος).
Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1972. Αντλεί την καταγωγή του από τα Κλεισορεύματα και το Αγγελόκαστρο Αγρινίου, με απώτερη την Ευρυτανία. Ο παππούς του Δημήτρης δολοφονήθηκε κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, ασχολήθηκε με αγροτικές δραστηριότητες όπως και ο παππούς Θανάσης Καπλάνης αλλά και ο πατέρας του παράλληλα με το εμπόριο. Αδέλφια του ο Θανάσης, ο Γιώργος και ο Χαράλαμπος, ζωγράφοι. Μέλη της ευρύτερης οικογένειας υπήρξαν και είναι κυρίως αγιογράφοι, τυπογράφοι, καλλιτέχνες. Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αγρίνιο, καθώς και σπουδές γραφιστικών τεχνών και τεχνολογίας στα ΤΕΙ. Απέκτησε το δίπλωμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Μαθήτευσε δίπλα στους Παπασπύρου, Σακελλίων, Μυταρά και Αρβανίτη στην ζωγραφική, φωτογραφία και αγιογραφία. Εκπαιδεύτηκε με τα προγράμματα Εrasmus στην Ανατομία και Φρέσκο στην Μαδρίτη. Έχει μελετήσει σε βάθος πλήθος κλασικών και σύγχρονων έργων τέχνης στα μουσεία της Ευρώπης και Ν. Υόρκης. Εργάζεται από το 1990. Μαζί με τα αδέλφια του Θανάση, Γιώργο και Χαράλαμπο Κρέτση, είναι συνδημιουργός εξειδικευμένου συνεργείου τοιχογραφιών. Έργα τους βρίσκονται σε ιδιωτικούς και επαγγελματικούς χώρους και σε γνωστά πολυτελή ξενοδοχεία της χώρας. Μεταξύ άλλων έχουν υλοποιήσει την ιδέα του Ντύρερ “Τα χέρια που προσεύχονται” στον τυφλό τοίχο του ξενοδοχείου “VIENNA”, επί της οδού Πειραιώς. Πρόκειται για εικαστική πρόταση του κ. Παύλου Τσάκωνα, από την δράση “Εικαστικές Παρεμβάσεις στον Δημόσιο Αστικό Χώρο, Ζωγραφική στις Τυφλές Οψεις των κτιρίων”, του προγράμματος “Αθήνα-Αττική 2014″ . Η τέχνη του εστιάζεται κυρίως σε ιμπεριαλιστικά στοιχεία με ρεαλισμόκαι κυρίως αλληγορική σημασία.
Ο Κωνσταντίνος Κρουμπούζος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο τμήμα ζωγραφικής με δάσκαλο τον Χρόνη Μπότσογλου, και στο τμήμα χαρακτικής με δάσκαλο τον Βασίλη Καζάκο και την Βίκυ Τσαλαματά.
Δουλεύει ως καθηγητής καλλιτεχνικών στα δημόσια σχολεία. Είναι μέλος του καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές τους Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη, Μαρτίνο Γαβαθά και Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Τιμήθηκε με τρεις κρατικές υποτροφίες από το Ι.Κ.Υ. Αποφοίτησε με άριστα το 1990. Επίσης, σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Α.Τ.Ι.).
Έργα της περιλαμβάνονται στις εξής συλλογές: Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα - Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, Κηφισιά - Μουσείο Βορρέ, Παιανία - Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Φλώρινας - Μουσείο-Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη (Teriade), Βαρειά Μυτιλήνης - Δημοτική Πινακοθήκη Ερμούπολης Σύρου - Πινακοθήκη Κομοτηνής - Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Αιτωλοακαρνανίας Χρήστου & Σοφίας Μοσχανδρέου, Μεσολόγγι - Συλλογή Βλάσση Φρυσίρα - Συλλογή Κώστα Ιωαννίδη - Συλλογή Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και σε άλλες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
To 2007 κυκλοφόρησε βιβλίο - μονογραφία σχετικά με το έργο της από τις εκδόσεις Κ. Αδάμ. Δίδαξε Ελεύθερο Σχέδιο και Χρώμα στη σχολή ΑΚΤΟ Αrt & Design (1988-1994). Ασχολήθηκε με την προετοιμασία υποψηφίων για τις Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Το 2010 συμμετείχε στην έκθεση "Les Artistes Independants" στο Grand Palais στο Παρίσι.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 12 Οκτωβρίου 1929. Το 1950 φοιτά δύο χρόνια στην Ανώτατη Εμπορική Σχολή. Διακόπτει το 1952, εισάγεται στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και τελειώνει τις σπουδές του στην ζωγραφική με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη. Το 1958 η ιταλική κυβέρνηση του περέχει διετή υποτροφία. Το 1972 είναι υπότροφος του Ιδρύματος Ford. Από το 1960 έως το 1967 μετέχει στις δραστηριότητες της "Ομάδας Τέχνης α" με σκοπό την διάδοση της τέχνης στο ευρύτερο κοινό, προσπάθεια που συνεχίστηκε μετά το 1974 με διαφορετική αντίληψη από την "Ομάδα για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη". Παράλληλα με την ζωγραφική μελέτησε και εργάστηκε στα θέματα μορφολογίας αντικειμένων που προορίζονται για χρήση. Το 1976 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών όπου έκτοτε διδάσκει ζωγραφική. Παρουσίασε την εργασία του σε εκθέσεις που έγιναν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Γεννήθηκε στις 31 Μαΐου του 1940 στην Ερμούπολη των Κυκλάδων όπου έζησε μέχρι το 1957, όταν μετακόμισε στην Αθήνα όπου σπούδασε ζωγραφική, σκηνογραφία και ενδυματολογία στη Σχολή Δοξιάδη υπό την επίβλεψη καλλιτεχνών όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Σπύρος Βασιλείου, ο Θανάσης Απάρτης κ.ά. Αρχικά εργάστηκε ως σκηνογράφος σε διάφορες θεατρικές σκηνές της Αθήνας ενώ το 1971, με αφορμή την φιλοτέχνηση ενός πορτραίτου της βασίλισσας του Ιράν Φαράχ Παχλαβί ταξίδεψε στην ασιατική χώρα όπου εγκαταστάθηκε και έζησε μέχρι το 1978.
Εγκαινίασε την εκθεσιακή του δραστηριότητα το 1963 και έκτοτε παρουσίασε διάφορα έργα του σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας (Γερμανία, Ιράν κλπ).
Κατά τα πρώτα στάδια της καλλιτεχνικής του πορείας, ο Μακρουλάκης ασχολήθηκε με την τοπιογραφία και συγκεκριμένα με την ρεαλιστική απεικόνιση του ελληνικού τοπίου. Αργότερα κατευθύνθηκε προς τη νεκρή φύση και την απεικόνιση εσωτερικών χώρων ενώ εισήγαγε στοιχεία της περσικής εικαστικής σχολής, εμφανώς επηρεασμένος από την πολύχρονη παραμονή του στην Τεχεράνη.
Η Πένη Μαναβή γεννήθηκε το 1968. Το 1992 απέκτησε πτυχίο Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1994 μεταπτυχιακό στη Φυσική Ακτινοβολιών στο UCL του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Εργάστηκε ως Ακτινοφυσικός στο Νοσοκομείο ΚΑΤ και το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο ως το 2000. Το 1999 ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Ι. Ψυχοπαίδη και αποφοίτησε με άριστα το 2004. To 2013 συμμετείχε στην έκθεση “Art en Capital” στο Grand Palais στο Παρίσι όπου της απονεμήθηκε η διάκριση ”Toile d’Or de l’Année 2013” από το “Federation Nationale de la Culture Française”. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Η Καλλιρόη Μαρούδα γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1958. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1986-1990) Ζωγραφική με τον Δημήτρη Μυταρά, Ιστορία της Τέχνης με τη Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα και Σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη. Εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο κοντά στη σκηνογράφο Λαλούλα Χρυσικοπούλου. Έργα της ανήκουν σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1977. Η δυναμική του έφεση για την τέχνη εκδηλώθηκε από τη νεανική του ηλικία μέσα από την τέχνη του δρόμου, το graffiti. Σπούδασε γραφιστική, ενώ τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται στη γλυπτική, υιοθετώντας μια ξεχωριστή τεχνοτροπία. Χρησιμοποιεί υλικά όπως πέτρα, ξύλο και διάφορα μέταλλα.
Τα έργα του εκδηλώνουν έναν έντονο δυναμισμό, πλαστικότητα και χρωματική ποικιλία που υποδηλώνουν την έμπνευση και την καλλιτεχνική του αναζήτηση. Έχει λάβει μέρος τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές εκθέσεις με καταξιωμένους καλλιτέχνες.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Port Said της Αιγύπτου, από οικογένεια επιχειρηματιών.Εκεί πήρε μαθήματα σχεδίου και χρώματος σε εργαστήρια αιγύπτιων ζωγράφων .Σπούδασε Hotel Management στην Ανώτατη Σχολή Τουριστικών Σπουδών της Ρόδου. Επίσης σπούδασε Ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με καθηγητή τον σημερινό Ακαδημαϊκό κ. Χρύσανθο Χρήστου.Πραγματοποίησε πολλά επιμορφωτικά ταξίδια σε ευρωπαϊκές χώρες. Η ζωγραφική του δημιουργία από το 1980 έχει ως βάση έναν έντονο περιβαλλοντολογικό προβληματισμό. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ο ιδιότυπος σουρεαλισμός ποιητικής υφής και η ονειρική ατμόσφαιρα των τοπίων του.
Η Ειρήνη Μπαδόλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε ζωγραφική στη Νέα Υόρκη (Brooklyn Museum) και σκηνογραφία στο Παρίσι (Ecole des Arts Décoratifs).
Από το 1988 μέχρι σήμερα, δουλειά της παρουσιάστηκε σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα την Κύπρο και τις Η.Π.Α. Έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο Μουσείο Βορρέ, στην Εθνική Τράπεζα και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1986 τυπώθηκε σε κάρτα έργο της από την Εθνική Τράπεζα για τους σκοπούς του Ελληνικού Ινστιτούτου Αλληλεγγύης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1984-1989) με δασκάλους τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και τον Παναγιώτη Τέτση.
Οργάνωσε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1993. Ακολούθησαν και άλλες ατομικές και ομαδικές στον ελλαδικό χώρο. Στο έργο του, που εντάσσεται στον παραστατικό ρεαλισμό, κυριαρχεί η γυναικεία παρουσία.
Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης Νομικά και ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Είναι από τους περισσότερο καθιερωμένους νέους καλλιτέχνες. Πριν μερικά χρόνια εξέθεσε έργα του στο Αγρίνιο, στις παλιές αποθήκες Παπαστράτου. Στη ζωγραφική του Χρήστου Μποκόρου, η δυναμη απλών αντικειμένων ή φυσικών φαινομένων όπως η φλόγα ενός κεριού, βρίσκεται όχι μόνο στην πειστικότητα της αναπαράστασης αλλά και στην υπαινικτική αναφορά τους σε άλλες ουσίες. Η ήρεμη και βέβαιη κυριαρχία στην τεχνική, καλεί τον θεατή να μετακινηθεί ένα βήμα πέρα από την καθαρά αναπαραστατική όψη των αντικειμένων, προς μια διαφορετική ερμηνεία, μια άλλη θέα. Κι ο Μποκόρος δεν φείδεται στη χρήση της αναπαραστατικής του δυνατότητας ώστε να μας οδηγεί μέσα απ' την εξωτερική μορφή στην άλλη, την ενδότερη, να μας βοηθάει να δούμε τον κόσμο και τα οικεία αντικείμενα με έναν διαφορετικό και βαθύτερο τρόπο.
Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1953-1957), κοντά στο Γιάννη Μόραλη και το Σπύρο Παπαλουκά, όπου και τιμήθηκε με σειρά βραβείων. Με υποτροφία από το 'Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών μελέτησε τη λαϊκή τέχνη της Μυτιλήνης (1957) και αργότερα παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας στην École Supérieure des Arts Décoratifs και εσωτερικής διακόσμησης στην École des Métiers d'Art (1961-1964), στο Παρίσι. Την περίοδο 1964-1972 ανέλαβε τη διεύθυνση του Εργαστηρίου Εσωτερικής Διακόσμησης του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα. Το 1969 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής της Α.Σ.Κ.Τ., όπου, από το 1975, δίδαξε ως τακτικός καθηγητής. Το διάστημα 1982-1984 διετέλεσε πρύτανης της Σχολής. Σήμερα διατηρεί την ιδιότητά του ως ομότιμου καθηγητή του ιδρύματος. Ένας από τους σημαντικούς ζωγράφους της σύγχρονης Ελλάδας, ο Δημήτρης Μυταράς, έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Οι συμμετοχές του σε ομαδικές εκθέσεις ανά την υφήλιο ξεπερνούν τις τριάντα. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται: η Biennale της Αλεξάνδρειας (1958 και 1966), Νέων του Παρισιού (1960), του Sao Paulo (1966) και της Βενετίας (1972).
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ζωγραφική τεχνική των βυζαντινών εικόνων (αγιογραφία) νωπογραφία (φρέσκο) ιστορία της τέχνης, ιστορία της Αρχιτεκτονικής και Ρυθμολογία. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού στο εργαστήριο του κ. Pierre Carron. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Αγροτική Τράπεζα, στη συλλογή Παπαστράτος, στη συλλογή της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μετά τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Θ. Λεκό σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κοντά στην Ελένη Ζογγολοπούλου. Το 1956 πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε λιθογραφία στην εκεί Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγραφική με τον Andre Lhote και ψηφιδωτό και φρέσκο με τον Gino Severini. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε ως το 1975, με ενδιάμεσα ταξίδια στη Νέα Υόρκη, την Περσία και την Άπω Ανατολή και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ζει και εργάζεται.
Το 1956 ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα. Ακολούθησαν άλλες ατομικές, ορισμένες σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ιόλα, και συμμετοχές σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984 οργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στην Πινακοθήκη Πιερίδη.
Στη ζωγραφική του, που αποτελείται από σαφείς ενότητες έργων, το χρώμα είναι το στοιχείο που κυριαρχεί και συντελεί στη δημιουργία συνθέσεων με μεγάλες επιφάνειες, ενώ η χρησιμοποίηση πτυχωτού πλαστικού σπάζει την παραδοσιακή επιπεδότητα προσδίδοντας ανάγλυφη, κυματιστή υφή. Με την ίδια λογική χρησιμοποιεί το χρώμα και σε γλυπτικές συνθέσεις, επεμβαίνοντας στη φόρμα γνωστών κλασικών έργων και προκαλώντας μια διαφορετική ερμηνεία τους, καθώς και στις εγκαταστάσεις και τα γλυπτικά περιβάλλοντα που δημιουργεί και τα οποία συνδυάζουν τα βασικά στοιχεία της ζωγραφικής και της γλυπτικής του.
Ο Ηλίας Παπανικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1991 έως το 1996 με δάσκαλο τον Νίκο Κεσσανλή. Έχει στο ενεργητικό του 11 ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί ARTIO, Ζουμπουλάκη, Titanium, Αστρολάβος, Μελάνυθρος, Cube, Καπλανών5, Μεταμόρφωση και στο Μετρό Συντάγματος. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα σημαντικών ομαδικών εκθέσεων και σε δημοπρασίες. Έχει κάνει εικονογραφήσεις ποιητικών συλλογών, εξωφύλλων κ.α. Κείμενά του, που αφορούν κυρίως συσχετισμούς καθημερινότητας και τέχνης, έχουν δημοσιευτεί. Το 2014 ξεκινά συνεργασία με τη θεατρική ''Ομάδα Σημείο Μηδέν'' για σκηνικά, κοστούμια των παραστάσεων, με πρώτη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, όπως: Α.Σ.Κ.Τ., Δημ. Πινακοθήκη Πατρών, Δημ. Πινακοθήκη Καλαμάτας, Δημ. Πινακοθήκη Αγρινίου, Πινακοθήκη Μοσχανδρέου, Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, Αττικό Μετρό, Εταιρεία Heineken, Μουσείο Κοπελούζου, Μουσείο Βορρέ, συλλογή Σωτήρη Φέλιου, συλλογή Αμερικανού σκηνοθέτη Oliver Stone, συλλογή Λογοθέτη, συλλογή Δράκου, συλλογή Καρέλια και πολλές άλλες συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε χαρακτική με υποτροφία στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1963-1968). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική (1970-1976) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου με υποτροφία από την Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD). Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Γερμανία προσκεκλημένος του Καλλιτεχνικού Προγράμματος της πόλης του Δ. Βερολίνου. Το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας. Κατά την δεκαετία του 1960 υπήρξε μέλος της Καλλιτεχνικής Ομάδας Α΄ στην Αθήνα και της εικαστικής ομάδας του περιοδικού ''Επιθεώρηση Τέχνης''. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας των ''Νέων Ελλήνων Ρεαλιστών'' (1971-1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (1974-1976). Από το 1966 παρουσιάζει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία.
Ο Κωνσταντίνος Ράμμος γεννήθηκε το 1955. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, ζωγραφική στο εργαστήριο του Δημοσθένη Κοκκινίδη και σκηνογραφία στο εργαστήριο του Β. Βασιλειάδη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του υπήρξε υπότροφος του ΙΚΥ και βραβεύτηκε για τη δουλειά του στο ημίγυμνο, στη σύνθεση και για το σύνολο της εργασίας του στη σκηνογραφία. Αποφοίτησε το 1981 με άριστα και τιμητική αγορά έργου από τη σχολή Καλών Τεχνών. Το 1982 συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης στην Arts Plastiques, Paris I, Sorbonne. Στη γαλλική πρωτεύουσα παίρνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Έργα του υπάρχουν στη συλλογή της Βουλής των Ελλήνων και σε πολλές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2005 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη διεθνή έκθεση ζωγραφικής Europ΄Art στη Γενεύη στην Ελβετία. Έχει πάρει μέρος σε 17 ατομικές και σε περίπου 100 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Σπούδασε ζωγραφική και Χαρακτική στην ΑΣΚΤ (1968-73) με δασκάλους αντίστοιχα τους Ν. Νικολάου και Κ. Γραμματόπουλο. Έχει ασχοληθεί και με την αγιογραφία, ενώ κατά τη διάρκεια παραμονής του στη Γαλλία μελέτησε τη Δυτική Τέχνη.
Το ενδιαφέρον για την παρατήρηση του οικείου περιβάλλοντος εκδηλώνεται με ρεαλιστικούς όρους, χωρίς να λείπουν κάποιες μεταφυσικές και συμβολικές προεκτάσεις.
Έργα του βρίσκονται στις περισσότερες συλλογές στην Ελλάδα και σε αρκετές στο Εξωτερικό.
Ο Βαγγέλης Ρήνας γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από το Βασίλη Κορκοβέλο. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγραφική με δάσκαλο το Δημοσθένη Κοκκινίδη και χαρακτική με δάσκαλο το Θανάση Εξαρχόπουλο.
Ο Γιώργος Ρόρρης γεννήθηκε στον Κοσμά Κυνουρίας το 1963. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (1982-1987) με δασκάλους τον Π. Τέτση και Γ. Βαλαβανίδη. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφίες (από το Ιδρυμα Β. και Ε. Γουλανδρή και από το Ιδρυμα Αδελφών Μπάκαλα) στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού (1988-1991) με δάσκαλο τον L. Cremonini. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών Άποψη (1996 – 2002) και συνεργάζεται με την Ομάδα Τέχνης Σημείο διδάσκοντας ζωγραφική (2002 έως σήμερα). Το 2001 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο για «Νέο Ζωγράφο κάτω των 40 ετών». To 2006 του απενεμήθη τιμητική διάκριση για το έργο του από το Κοινωφελές Ιδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Γεννήθηκε στην Σωσάνδρα του νομού Πέλλας. Απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου παρακολούθησε το Δ’ εργαστήριο ζωγραφικής, με καθηγητές τον Ιωάννη Βαλαβανίδη και τον Μιχάλη Μανουσάκη. Επίσης, παρακολούθησε το εργαστήριο φωτογραφίας του Μανώλη Μπαμπούση.
Απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Στο έργο της περιλαμβάνεται ένας αριθμός από ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Tag:
ΣΙΑΓΚΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1966.
Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών 1985 – 1990, με καθηγητές τους Τρ. Πατρασκίδη, Ηλ. Δεκουλάκο και Δημ. Κοκκινίδη. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Ο Σωτήρης Σόρογκας γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1936 στην Αθήνα. Από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών αποφοίτησε το 1961. Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών του ήταν κρατικός υπότροφος στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Φοίτησε επίσης για ένα χρόνο στο εφηρμοσμένο εργαστήριο της Α.Σ.Κ.Τ. όπου διδάχτηκε αγιογραφία, την οποία, για μερικά χρόνια μετά την αποφοίτησή του, άσκησε για βιοπορισμό. Από τη δεκαετία του ’60 επισκεπτόταν πολύ συχνά τα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κέντρα, και κυρίως το Παρίσι στο οποίο παρέμενε τον περισσότερο καιρό. Στη δεκαετία του ’70 τα ταξίδια του συνεχίστηκαν και στην Αμερική. Με τη χορηγία του Ιδρύματος Φορντ το 1972, ο Σωτήρης Σόρογκας, παρακολούθησε τη σύγχρονη τέχνη στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λονδίνο, το Μιλάνο κ.α. Την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στη μεγάλη τότε γκαλερί των Αθηνών «Hilton». Πριν την έκθεση αυτή είχε συμμετάσχει σε πολλές ατομικές εκθέσεις ήδη από το 1962. Τον Οκτώβριο του 1972 έγινε και η πρώτη ατομική του έκθεση στο εξωτερικό (Κολωνία) ενώ το 1988 έγιναν δύο ακόμα ατομικές εκθέσεις του στη Ρώμη και τις Βρυξέλλες. Το 1981 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Μπιεννάλε του Σαν Πάολο. Συμμετείχε επίσης σε πολλές άλλες εκθέσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και της Εθνικής Πινακοθήκης, όπως στο Τόκιο, τη Σόφια, το Ντόρτμουντ, το Δουβλίνο, τις Βρυξέλλες και αλλού. Εξέθεσε επίσης, με πρωτοβουλία ελληνικών αιθουσών τέχνης, στη Ρώμη, την Μπολόνια, τη Βασιλεία, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, τη Σουηδία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Πτυχιούχων της Α.Σ.Κ.Τ. και του «Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης». Επίσης μέλος της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση» και μέλος της τριμελούς συντακτικής επιτροπής του περιοδικού θεωρίας της τέχνης Σπείρα. Τέλος, από το 1965 διδάσκει σχέδιο και χρώμα στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, στο οποίο σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής. Έργα του βρίσκονται σε Πινακοθήκες, Μουσεία, Υπουργεία, δήμους, κοινότητες, τράπεζες, οργανισμούς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η Ευανθία Σούτογλου γεννήθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο Φαρσάλων και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο Ζωγραφικής του Π. Τέτση και του Δ. Μυταρά και στο εργαστήριο Xαρακτικής του Θ. Εξαρχόπουλου.
Έχει πραγματοποιήσει 6 ατομικές εκθέσεις (1990, Αίθουσα Τέχνης Τίρυνς, Καρδίτσα· 1994, Gallery Μαρία Παπαδοπούλου, Αθήνα· 1998, Χώρος Τέχνης 24, Αθήνα· 2003, Adam Gallery, Αθήνα· 2003, Κρύπτη, Κέντρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, Μαχαιράδο, Ζάκυνθος· 2007, «Η Πόλις θα σε ακολουθεί», Adam Gallery, Αθήνα).
Έχει συμμετάσχει επίσης σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (1992, Διεθνές Σαλόνι Νέων Καλλιτεχνών, Γρανάδα· 1997, Έκθεση Άνοιξη ’97, Gallery της Έρσης, Αθήνα· 1999, «Δρόμοι της Παραστατικής Ζωγραφικής», Αίθουσα Τέχνης Άννυ Μπαλτά, Θεσσαλονίκη· 2005, έκθεση έργων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Κέντρο Τεχνών-Πάρκο Ελευθερίας· 2008, «Τέχνη-Ζωή για τον πλανήτη», Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, Κέντρο Γαία κ.ά.).
Εχει διατελέσει καθηγήτρια Ελεύθερου Σχεδίου στην Ιδιωτική Σχολή Κομμωτικής ΚΑΜΜΕΡ
Εχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα βιβλίων των εκδόσεων Το Ροδακιό Έργα της υπάρχουν στις ιδιωτικές συλλογές Αντωνίου, Μπεργελέ, Κουβουτσάκη, Κόγια, Ρήγα, Φρυσίρα κ.α., στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο Γιώργος Σταθόπουλος γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αγρινίου στις 16 Απριλίου το 1944.
Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Αθήνα στην Α.Σ.Κ.Τ. (1966-1971) κοντά στους Γιάννη Μόραλη, Νίκο Νικολάου, Γιάννη Παππά και Δημήτρη Καλαμάρα.
Το 1970 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα. Έχει ακόμη μετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 'Εχει εικονογραφήσει και σειρά βιβλίων, εξώφυλλων φωνογραφικών δίσκων και αφισσών.
Το έργο του κινείται στην περιοχή της ελληνικότητας και συνδυάζει υπερρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία σε μια απλοϊκή γραφή.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη, το 1960. Σπούδασε γλυπτική και μάρμαρο στη Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου (1978-1981) με δάσκαλο το Γ. Μανιατάκο. Στη συνέχεια σπούδασε στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλους τους Γ. Μόραλη και Δ. Μυταρά, ενώ παράλληλα παρακολούθησε το εργαστήριο ψηφιδωτού της ίδιας σχολής με δάσκαλο το Γ. Κολέφα. Ξεκίνησε με εντελώς αφηρημένες συνθέσεις, αλλά γρήγορα έστρεψε το ενδιαφέρον του στην αναπαραστατική ζωγραφική. Τα θέματά του είναι νεκρές φύσεις και τοπία. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ (Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος).
Tag:
ΤΟΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
εννήθηκε στα Ιωάννινα το 1966. Ζεί και εργάζεται στην Αθήνα. Από το 1998 είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Ανέλαβε την αγιογράφηφη οκτώ Ι. Ναών στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη και την Άρτα. Μικρότερα σύνολα ολοκλήρωσε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και στη Νέα Υόρκη.
Σπουδές
1988: Πτυχίο Δασοπονίας, ΤΕΙ Καρδίτσας
1992-95: Διδάχθηκε Αγιογραφία με Δασκάλους τον Χρ. Λιόνδα και τον Ι. Καρούσο
1998-99: Διδάχθηκε Φωτογραφία με Δάσκαλο τον Γ. Κατσάγγελο
1997-2001: Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ με κατεύθυνση στη Ζωγραφική (Εργαστήριο Βαγγέλη Δημητρέα)
2000: Σκηνογραφία-Στοιχεία Οπτικής Αντίληψης-Μακέτα, στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ με Καθηγητή τον Απ. Βέττα
Η Λίνα Τσιάγκα γεννήθηκε στον Πειραιά. Από τα παιδικά της χρόνια η ζωγραφική την είχε κερδίσει, και ο δρόμος που θα ακολουθούσε ήταν δεδομένος. Έτσι, τα πρώτα της βήματα στο δρόμο της ζωγραφικής τα έκανε με τον ζωγράφο και δάσκαλό Σόλωνα Γαλανό, και αργότερα με τη ζωγράφο Σωτηρία Ράλλη. Έλαβε μέρος στην πρώτη της ομαδική έκθεση σε ηλικία 15 ετών. Την πρώτη της ατομική έκθεση την οργάνωσε σε ηλικία 19 ετών. Έκτοτε, έχει συνεργαστεί με πολλές Αθηναϊκές και όχι μόνο γκαλερί, ενώ έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές. Τα τελευταία 10 χρόνια, είναι υπεύθυνη στην Γκαλερί Έναστρον.
Ο Κώστας Τσόκλης είναι Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών έως το 1954. Από το 1957 έως το 1960 συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Από το 1960 έως το 1984 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι, με μια μικρή διακοπή το 1971-72 όπου έμεινε στο Βερολίνο καλεσμένος από τη D.A.A.D. Το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το έργο του απέκτησε διεθνή απήχηση από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν άρχισε να εκθέτει τα προοπτικά "Αντικείμενα". Από τότε συνέχισε να πειραματίζεται συστηματικά με διάφορα μέσα έκφρασης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το σχέδιο, τη φωτογραφία, τις κατασκευές, το βίντεο, την performance, το φως και τον ήχο, αναζητώντας νέους τρόπους προσέγγισης των αντικειμένων, της φύσης, των μύθων αλλά και των κοινωνικών προβλημάτων. Σταθμό σε αυτόν τον αδιάκοπο προβληματισμό αποτέλεσε η συμμετοχή του στη Μπιενάλε της Βενετίας του 1986, όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα με μια σειρά έργων όπως το "Καμακωμένο ψάρι" και τα "Πορτρέτα", ζωγραφικούς πίνακες πάνω στους οποίους προβαλλόταν η βιντεογραφημένη εικόνα. Αυτά αποτέλεσαν την πρόταση για μια "ζωντανή ζωγραφική" (living painting), την οποία εξέλιξε το 1990 με την εισαγωγή του συγκεκριμένου χρόνου θέασης στο εικαστικό έργο τέχνης, για το σύνθετο πολυθέαμα "Μήδεια", που παρουσιάστηκε στο Cadran Solaire στην πόλη Troyes (Γαλλία). Ο Κώστας Τσόκλης έχει πραγματοποιήσει πάνω από εκατό ατομικές εκθέσεις σε Μουσεία και γκαλερί όλου του κόσμου, στο Palais des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες (1971), στην Kunsthalle του Ντίσελντορφ (1972), στην Πινακοθήκη Πιερίδη στην Αθήνα (1983), στο Μουσείο Luigi Pecci στο Πράτο της Ιταλίας (2000), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας (2000-2001), στο Palazzo Strozzi της Φλωρεντίας (2003) κ.ά. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις και συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές διεθνείς διοργανώσεις, όπως η Μπιενάλε του Παρισιού (1963 και 1965), του Sao Paulo (1965) και η Documenta του Κάσσελ (1975). Το 1986 εκπροσώπησε, μαζί με το Χρίστο Καρά, την Ελλάδα στη Biennale της Βενετίας. Το Μουσείο Φρυσίρα παρουσίασε αφιέρωμα στα νεανικά του έργα (1950-59) το 2001. Την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική του έργου του στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μαζί με τους Βλάση Κανιάρη, Γιάννη Γαΐτη, Νίκο Κεσσανλή και Δημήτρη Κοντό, συμμετείχε στην καλλιτεχνική ομάδα Gruppo Sigma, στη Ρώμη στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Έργα του κοσμούν δημόσιους χώρους, όπως το προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης (Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Ιόλα) και το Σταθμό Εθνικής Αμύνης του Μετρό της Αθήνας (Υπόγειο πάρκο).
Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Kαλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη (1956-1961), με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. σε όλα τα χρόνια σπουδών. Aποφοίτησε με πολλές διακρίσεις. Mετά την αποφοίτησή του από το εργαστήρι ζωγραφικής σπούδασε Σκηνογραφία, Διακόσμηση και Διαφήμιση στο Φροντιστήριο της Α.Σ.Κ.Τ. κοντά στον Βασίλη Βασιλειάδη (1962-1964), με διακρίσεις επίσης. Mελέτησε τη Βυζαντινή και Λαϊκή Τέχνη στην Ελλάδα με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (1964-1965).
Διοργάνωσε τριάντα πέντε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα ενώ έλαβε μέρος σε πολλές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στις σημαντικότερες διεθνείς Βiennale.
Από το 1961, παράλληλα με τη ζωγραφική εργάστηκε για το θέατρο και τον κινηματογράφο φιλοτεχνώντας σκηνικά και κοστούμια. Συνεργάστηκε με κρατικά θέατρα και ελεύθερους θιάσους. Δίδαξε καλλιτεχνικά μαθήματα στα ΤΕΙ Αθήνας, Σχολή Διακοσμητών ΑΤΟ-Δοξιάδη, Σκηνογραφία στις Σχολές Βακαλό κ.ά.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στις συλλογές των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού, στα Μουσεία Πιερίδη και Βορρέ, στις συλλογές Αντωνίου, Βέργου, Ιωαννίδη, Μοσχανδρέου, Καγκελάρη κ.ά. καθώς και στις συλλογές των Τραπεζών: Εθνικής, Alpha Bank, Εμπορικής, Αγροτικής, Ιονικής, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και σε άλλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης σε Πινακοθήκες πολλών Δήμων της χώρας καθώς και στην Πινακοθήκη της Bουλής.
Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Salon comparaisons (Παρίσι 1970), Biennale του Sao Paulo (1971) και Βενετίας (1972), Graphics Biennale του Baden-Baden (1985) κ.ά. Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών ("Αμερική" του Κάφκα, 1975, "Ελένη" του Ευριπίδη, 1976, "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Ξεχωρίζουν τα ονόματα των Ο. Ελύτη, L. Aragon, G. Apollinaire, Κ. Ταχτσή, Κ. Καβάφη, Α. Εμπειρίκου, Γ. Ρίτσου, Β. Βασιλικού κ.ά. Έργα του κοσμούν επίσης ειδικές εκδόσεις τέχνης, όπως λευκώματα με θέμα αρχιτεκτονικά τοπία, όψεις πόλεων κ.λπ. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερα φιλμς για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του.
Ο Βασιλης Σολιδάκης (1948 - ) γεννήθηκε στη Σητεία στην Κρήτη. 'Έκανε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική από το 1968 και τις συνέχισε το 1973 κοντά στο Δημήτρη Περδικίδη στη Μαδρίτη. Την πρώτη του ατομική έκθεση παρουσίασε το 1978 στην Αθήνα. Σειρά άλλων ατομικών και ομαδικών ακολούθησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το έργο του κινείται στο πλαίσιο ενός παραστατικού εξπρεσιονισμού. Είναι ένας καλλιτέχνης με ανεπτυγμένη ευαισθησία και φιλοσοφικές τάσεις, αντιμετωπίζει τη ζωγραφική όχι μόνο σαν πεδίο έρευνας, αλλά και σαν πεδίο καταγραφής και ανάπτυξης των θέσεων του. Το έργο του, μάς δείχνει την πορεία του καλλιτέχνη από την Ύλη στην Ιδέα, παρακινώντας μας σε άγνωστα ταξίδια στους αχανείς κόσμους της Ύπαρξης και παραδίδοντάς μας τη δική του θεωρία, το δικό του ατομικό σύστημα ερμηνείας ή συγκρότησης μιας κοσμικής διάστασης. Ο Βασίλης Σολιδάκης ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο Δημήτρης Μηλιώνης γεννήθηκε το 1960 στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Από το 1974 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι αυτοδίδακτος και η θεματολογία του αντλείται από την φύση, την φιλοσοφία και τις τέχνες. Έχει κατακτήσει και αναπτύξει όλα τα κύρια καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του, είτε πρόκειται για την νοηματική τέχνη (conceptualism), το μινιμαλισμό, την αφηρημένη τέχνη η τον νεοσυμβολισμό. Οι συμβολισμοί του καλλιτέχνη είναι τόσο έντονοι που τον καθιστούν μια αναγνωρισμένη προσωπικότητα της ελληνικής νέο-συμβολιστικής τέχνης της εποχής του.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1958. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1987-1991) με καθηγητή τον Νίκο Κεσσανλή. Έργα του υπάρχουν στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης, της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων και του Μουσείου Βορρέ, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πρώτος του δάσκαλος υπήρξε ο θείος του, χαράκτης Φ. Μαστιχιάδης. Στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux-Arts (1974-1978) στο Παρίσι, με δάσκαλους τους L. Coutaud, J. Lagrange και G. Dayez.
Ασχολείται τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική, και ιδιαίτερα με το σχέδιο. Το έργο του είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη παρουσία τη μορφή της γυναίκας.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Από το 1956 έως το 1962 σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην École des Beaux-Arts του Παρισιού. Το 1969 μεταβαίνει στο Λονδίνο, όπου παρακολουθεί μαθήματα χαλκογραφίας σε διάφορες Ακαδημίες Τέχνης της πόλης. Ο Βασίλης Σπεράντζας είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου.
Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Η τέχνη του είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί. Χρησιμοποιεί συνήθως επαναλαμβανόμενα συμβολικά μοτίβα. Η διάχυτη ερωτική ατμόσφαιρα και το ποιητικό μυστήριο προσδίδουν στο χώρο μια σκηνική υπόσταση και τον καθιστούν απόμακρο και σχεδόν μη πραγματικό. Αλλα χαρακτηριστικά της τέχνης του είναι ο χρωματικός πλούτος, η ένταση των αποχρώσεων και τα καθαρά περιγράμματα.
Πρωτοπαρουσίασε το έργο του στο ελληνικό κοινό το 1960 με συμμετοχή του στην ομαδική έκθεση των «Πανελληνίων», ενώ η πρώτη ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε στην Γκαλερί «Άστορ» στην Αθήνα το 1966. Έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ μεγάλος είναι και ο αριθμός των ομαδικών εκθέσεων, ο οποίος ξεπερνά τις πενήντα, που έχουν πραγματοποιηθεί εντός και εκτός συνόρων.
Έργα του Βασίλη Σπεράντζα βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές, λ.χ. στην Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στο Μουσείο Βορρέ, στο Musée d'Art Moderne στο Παρίσι, αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό κ.α.
Γεννήθηκε στην Αθήνα Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts (εργαστήριο Antonio Segui) στο Παρίσι Εργάστηκε με τον Αλέκο Φασιανό ως βοηθός σκηνογράφου στις παραστάσεις των "Ορνίθων" του Αριστοφάνη (Μοντέρνο Θέατρο, Επιδαύρια) και "Οδυσσέα γύρισε σπίτι" του Ι. Καμπανέλη (Θέατρο Τέχνης, Φεστιβάλ Αθηνών) Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν σε συλλογές, πινακοθήκες και μουσεία.
Η Όπυ Σαρπάκη-Ζούνη (1941-2008) γεννήθηκε στο Κάιρο με καταγωγή από την Κρήτη, από τον παππού της. Σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήρι Zorian (1959-1962), κεραμική στο Αμερικανικό Κολλέγιο (1960-1962) και φωτογραφία (1959-1960) και πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση στη γκαλερί Nile του Καΐρου (1962). Το 1963 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου συνέχισε τις σπουδές της στην Α.Σ.Κ.Τ., αρχικά στη ζωγραφική (1963-1968), με δάσκαλο το Γιάννη Μόραλη, και την κεραμική (1963-1965) και αργότερα στη σκηνογραφία-διακόσμηση (1967-1969). Πραγματοποίησε περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε περισσότερες από 450 ομαδικές εκθέσεις (μεταξύ των οποίων οι Biennale της Αλεξάνδρειας, 1970, του Σάο Πάολο, 1977, της Λιουμπλιάνα, 1979-1987, του Fedrikstad, 1980-1999, του Μπάντεν-Μπάντεν, 1983, της Κρακοβίας, 1986-1997, του Βελιγραδίου, 1994-1996, κ.ά.). Ανάμεσα στις τιμητικές εκδηλώσεις για το έργο της, ξεχώρισε η διπλή ατομική της έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στην "Αίθουσα Τέχνης Αθηνών", τον Νοέμβριο του 1992, μαζί με στρογγυλό τραπέζι για το έργο της με τη συμμετοχή των Ελένης Αρβελέρ, Rene Berger, Μπίας Παπαδοπούλου και Αθηνάς Σχινά, καθώς και η αναδρομική έκθεση στη νέα πτέρυγα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, τον Νοέμβριο του 2006, με επιμελητή τον Γιάννη Μπόλη. Καταξιωμένη καλλιτέχνης στον χώρο της γεωμετρικής αφαίρεσης, προσέδωσε στο έργο της ένα προσωπικό ιδίωμα χρώματος, φαντασίας και φωτεινότητας. Ήταν παντρεμένη με τον Αλέκο Ζούνη, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους και μία εγγονή. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 2008, σε ηλικία 67 ετών, στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν, έπειτα από δωδεκαετή μάχη με τον καρκίνο, η οποία την ταλαιπώρησε από την αρχή αλλά δεν την εμπόδισε να συνεχίσει να δουλεύει.
Η ίδια έλεγε για το έργο της: "Πάντα γνώριζα πως η τέχνη μου έχει άμεση σχέση με τα κοινωνικά συστήματα που επικρατούν. Πιστεύω πως, αν ζούσα σε άλλη εποχή, θα είχα εκφράσει διαφορετικά τις ιδέες μου και θα έφτιαχνα άλλα έργα. Επίσης, αν ζούσα και σε άλλη χώρα, θα προέκυπταν και άλλα έργα. Όμως το σημαντικό για κάθε άνθρωπο είναι να τολμά. Κάθε δημιουργός πρέπει να συνειδητοποιεί ότι το πολυτιμότερο που διαθέτει είναι η σκέψη του και πως μπορεί να αναπτύξει με άπειρους τρόπους το δώρο της έκφρασης, αν ενεργοποιήσει την εσωτερική του φλόγα. Το συνολικό του έργο δεν είναι στατικό, είναι μια διαδρομή, μια πορεία που έχει σχέση με τη ζωή και την εποχή του. Οι θεωρίες δεν έχουν αξία για την ίδια την τέχνη, αλλά για την ιστορία της. Στη τέχνη σημασία έχει ο τρόπος. Επιτρέπονται όλα και τίποτα. Η τέχνη είναι τόλμη, ένας διαρκής αγώνας για να ξεπερνάς τα όρια του εαυτού σου. Κέρδος είναι το ξετύλιγμα της προσωπικότητάς σου μέσα στο χρόνο, ο διάλογος με τον εαυτό σου, με τις γενιές.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1961. Πατέρας του ήταν ο ζωγράφος Δημήτριος Γ. Σαριδάκης. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το1981 έως και το 1986. Στη δουλειά του, ζητήματα υφής, υλικότητας, επεξεργασίας, ρυθμού καθώς και συμβολικές προεκτάσεις και ερμηνείες επιχειρούν να οδηγήσουν το έργο πέραν από την τυπική περιγραφική απόδοση.
Ο Παύλος Σάμιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με δασκάλους τον Νίκο Νικολάου και Γιάννη Μόραλη. 'Εκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1978 στην Αθήνα. 'Εχει παρουσιάσει ακόμη έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διδάσκει στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο Εργαστήριο Βυζαντινής Παραδοσιακής Ζωγραφικής.
Ο Χρόνης Μπότσογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1941. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. στην Αθήνα (1960-1965) κοντά στον Γιάννη Μόραλη και στην συνέχεια με κρατική υποτροφία στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι (1970-1972). Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1964. Υπήρξε ενεργό μέλος στην "Ομάδα Τέχνης Α"(1960-1967), στην ομάδα "Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές"(1971-1973) και στην "Ομάδα για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη"(1976-1981) καθώς επίσης και στο "Κέντρο Χαρακτικής" από το 1988. Στο ενεργητικό του καταμετρούνται περισσότερες από εικοσιπέντε ατομικές εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται μια μεγάλη αναδρομική στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου (1986) και το αφιέρωμα στο έργο του από το Μουσείο Μπενάκη, το Μουσείο Φρυσίρα (2002) και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2003). Οι συμμετοχές του σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις ξεπερνούν τις ενενήντα. Ξεχωρίζουν οι: Πανελλήνιες (1965, 1967), Biennale Sao Paulo (1969), Tre Grekiska Utstallningar (Στοκχόλμη, 1978), Biennale Χαρακτικής (Χαϊδελβέργη, 1988), Three Generations of Greek Art (Τελ Αβίβ, 1998) κ.ά. Ο καλλιτέχνης συνεργάσθηκε με την Επιθεώρηση Τέχνης (1961-65) και το Ελεύθερο Θέατρο (1973). Εικονογράφησε ποιητικές συλλογές και συνεργάστηκε με λογοτέχνες και θεωρητικούς, δημοσιεύοντας παράλληλα άρθρα σε ποικίλα έντυπα. Από το 1989 διδάσκει στην ΑΣΚΤ, ενώ το 2001 εκλέχθηκε πρύτανης.
Σπούδασε στην ΑΣΚΤ Αθηνών ζωγραφική (εργαστήρι Δ. Μυταρά) και αγιογραφία (εργαστήρι Κ. Ξυνόπουλου). Αποφοίτησε με άριστα το 1994. Στη συνέχεια με υποτροφία του ΙΚΥ σπούδασε στο Edinburgh of Arts ζωγραφική, ταπισερί, χαρακτική.
Έχει παρουσιάσει έργα της σε 12 ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Παράλληλα επιμελείται σκηνικά και κοστούμια σε θεατρικές παραστάσεις με τους Γ. Μετζηκώφ, Α. Βέττα, Μ. Κακογιάννη & Μ. Βιρβιδάκη σε Ηρώδειο, Θεσσαλονίκη, Λευκωσία και Χανιά. Έχει βραβευτεί με έπαινο του ιδρύματος Σπυρόπουλου καθώς και με βραβείο σε διαγωνισμούς του Υπουργείου μεταφορών, της κτηματικής τράπεζας, της εταιρείας ΑΣΤΗΡ καθώς και της εταιρείας Bosh. Έργα της υπάρχουν σε πολλές συλλογές σε Ελλάδα, Γερμανία, Βέλγιο, Αυστραλία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιαπωνία.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
