ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο Σπύρος Βασιλείου (Γαλαξίδι 16 Ιουνίου 1903 − Αθήνα 13 Οκτωβρίου 1985), ήταν Έλληνας ζωγράφος. Έργα του ήταν πίνακες, θεατρικά και κινηματογραφικά σκηνικά, εξώφυλλα περιοδικών, γελοιογραφίες, αφίσες, αλλά και αγιογράφηση ναών.

Σπούδασε στην Αθήνα με υποτροφία, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, από το 1921 έως το 1926. Δάσκαλοί του στη Σχολή ήταν ο Αλέξανδρος Καλούδης και ο νεοεκλεγείς (το 1923) Νικόλαος Λύτρας. Άρχισε να παρουσιάζει τα έργα του σε εκθέσεις μετά την αποφοίτησή του το 1926 (στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών μαζί με τον Πολύκλειτο Ρέγκο, τον Σπύρο Κόκκινο και τον Αντώνη Πολυκανδριώτη, που την αποκάλεσαν «Έκθεση των Τεσσάρων») και έκανε την πρώτη ατομική έκθεσή του το 1929 στην γκαλερί Στρατηγοπούλου.

Βραβεύτηκε το 1930 με το Μπενάκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τα σχέδια των τοιχογραφιών του ναού του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Την αγιογράφηση στον ίδιο ναό συνέχισε από το 1936 και την ολοκλήρωσε το 1939.

Συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις, στην Μπιενάλε της Βενετίας (1934, 1964), στην Αλεξάνδρεια το 1957 και στο Σάο Πάολο το 1959.

Έργα του παρουσιάστηκαν στο Ντιτρόιτ το 1955 (εικονογράφηση του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου στο Ντιτρόιντ) και το 1960 στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη (το έργο του "Φώτα και Σκιές").

Έλαβε πολλές βραβεύσεις και έργα του παρουσιάζονται στην Εθνική Πινακοθήκη, όπου είχαν γίνει παρουσιάσεις του έργου το 1975 και το 1983.

Ήταν νυμφευμένος με την Κική Κωνσταντακόπουλου από τις 27 Απριλίου του 1941 (την ημέρα της κατάληψης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα). Μαζί έκαναν μαζί δύο παιδιά, τη Δροσούλα και τη Δήμητρα[1]. Το σπίτι του ήταν κάτω από την Ακρόπολη και σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο με τα έργα του από την οικογένειά του.

    Vasileiou 2

Επιστροφή